اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں
اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں
ستا ہویا نصیب تے اپنا جگا لواں
جی بھر کے رو لواں درِ اقدس دے سامنے
اکھیاں نوں گفتگو دا قرینہ سکھا لواں
اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں
ستا ہویا نصیب تے اپنا جگا لواں
لگے نے مصطفیٰ دے قدم جس زمین تے
اک واری اوس خاک نون سینے تے لا لواں
اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں
ستا ہویا نصیب تے اپنا جگا لواں
سُنیا اے ہر غریب دی سندے اوزاریاں
میں وی تے اپنے غم دی کہانی سنا لواں
اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں
ستا ہویا نصیب تے اپنا جگا لواں
آوے جے فیر موت تے آوے ہزار وار
اعظم جی زندگی دی اے حسرت مکا لواں
اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں
ستا ہویا نصیب تے اپنا جگا لواں
ماشاءاللہ بہت پیارا کلام ہے